Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ


Παρακάτω υπάρχουν κάποιες ερμηνίες για το τι μπορούν να σημαίνουν κάποια στοιχεία στη συμπεριφορά των δελφινιών.
Τρίψιμο των πτερύγιων = Γειά σου! Μου έλειψες!
Στάση του σώματος σε σχήμα s = Προσοχή!
Προσέγγιση από πίσω = Ας παίξουμε!
Χτύπημα της ουράς = Απομακρύνσου
Ακούμπισμα του πτερυγίου στα πλευρά ενός άλλου δελφινιού = Εεε, δώσε μου ένα χεράκι.


                                                                     

                                                                       

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ


Είναι ζώα κοινωνικά και ζουν κατά αγέλες έως δώδεκα ατόμων. Σε περιοχές όπου αφθονεί η τροφή, μπορεί να ενωθούν πολλές αγέλες και ο συνολικός πληθυσμός της ομάδας να φτάσει τα χίλια άτομα. Τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας σφυρίγματα, πλαταγίσματα και άλλους ήχους. Επίσης, χρησιμοποιούν υπέρηχους για ηχοεντοπισμό. Τα μέλη των ομάδων μπορεί να εναλλάσσονται μεταξύ τους, όμως τα δελφίνια μπορούν να οικοδομήσουν ισχυρούς προσωπικούς δεσμούς. Έτσι, θα μείνουν με τα άρρωστα ή τραυματισμένα μέλη της ομάδας, βοηθώντας τα ορισμένες φορές να κολυμπήσουν. Η αλτρουιστική αυτή συμπεριφορά δεν περιορίζεται στο είδος τους. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις δελφινιών που προστατεύουν κολυμβητές από καρχαρίες κάνοντας κύκλους γύρω τους, καθώς και δελφίνια που βοηθούν τις φάλαινες που έχουν εξωκείλει να ξαναβρούν το δρόμο προς τα ανοιχτά.
Τα ζώα αυτά δείχνουν και πολιτιστική συμπεριφορά, κάτι έως τώρα θεωρούνταν ότι είναι αποκλειστικότητα του ανθρώπου. Το 2005 στην Αυστραλία ανακαλύφθηκε ότι το είδος Ινδίας και Ειρηνικού (Tursiops aduncus) διδάσκει στα νεαρά δελφίνια τη χρήση εργαλείων, συγκεκριμένα κομματιών σπόγγου που τοποθετούν στο ρύγχος τους προκειμένου να το προστατέψουν κατά το κυνήγι. Άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα παρατηρήθηκε στα ποταμίσια δελφίνια της Βραζιλίας, όπου μια μελέτη διαπίστωσε πως τα αρσενικά δελφίνια κουβαλούν κλαδιά και κομμάτια φυτών για να εντυπωσιάσουν τα θηλυκά.
Τα δελφίνια διαθέτουν επίσης και επιθετικότητα, που εκδηλώνεται κυρίως μεταξύ των αρσενικών δελφινιών, συχνά για τους ίδιους λόγους που εμφανίζεται και στους ανθρώπους, όπως διαφωνίες μεταξύ συντρόφων ή ανταγωνισμό για κάποιο θηλυκό. Έχει παρατηρηθεί πως ο χαμένος μιας διαμάχης μπορεί να φύγει σε εξορία, αφήνοντας την ομάδα στην οποία ανήκε. Τα αρσενικά δελφίνια του είδους Bottlenose (ρινοδέλφινα) είναι επίσης γνωστό πως σκοτώνουν τα μικρά τους.

 

ΗΧΟΙ



Τα δελφίνια έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν ήχους, με τους οποίους επικοινωνούν αλλά και για να κυνηγήσουν την τροφή τους. Όταν κυνηγούν, τα σήματα αυξάνονται από 1 σε 500 το δευτερόλεπτο, ώστε να σχηματίζουν ακριβείς εικόνες στον εγκέφαλό τους. Οι ήχοι που αναγνωρίζονται διακρίνονται μόλις σε τρεις κατηγορίες, μία από τις οποίες είναι τα σφυρίγματα, με τα οποία μπορούν να μεταφέρουν μηνύματα το ένα στο άλλο αλλά και αναγνωριστικά της ταυτότητας κάθε δελφινιού. Τα δελφίνια χρησιμοποιούν επίσης ριπές παλμών, ο ρόλος των οποίων δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα, καθώς και πλαταγίσματα (ή κλικ), τα οποία χρησιμοποιούνται για ηχοεντοπισμό και είναι από τους δυνατότερους ήχους που παράγουν θαλάσσια ζώα.








ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ


 Τα περισσότερα δελφίνια βλέπουν πολύ καλά τόσο μέσα όσο και έξω από το νερό, ενώ η ακοή τους είναι ανώτερη από αυτήν του ανθρώπου. Αν και έχουν από ένα μικρό αυτί σε κάθε πλευρά του κεφαλιού τους, πιστεύεται ότι η ακοή μέσα στο νερό γίνεται με τη μετάδοση των ηχητικών κυμάτων από την κάτω σιαγόνα στο μέσο ους. Η ακοή τους χρησιμοποιείται και σαν σύστημα ηχοεντοπισμού, που τα βοηθά να προσανατολίζονται και να κινούνται. Πιστεύεται ότι σε αυτό βοηθά η διάταξη των δοντιών τους, που συλλέγουν σαν κεραίες τους ήχους και βοηθούν στον καθορισμό της θέσης των αντικειμένων. Η αφή τους είναι επίσης αρκετά καλή, ενώ στερούνται οσφρητικών νεύρων και για το λόγο αυτό πιστεύεται ότι απουσιάζει σε αυτά η αίσθηση της όσφρησης. Ωστόσο, διαθέτουν γεύση και μπορούν να προτιμούν συγκεκριμένα είδη ψαριών. Ο αισθητηριακός ρόλος των τριχών στο ρύγχος τους, αν υπάρχει, είναι άγνωστος. 



ΕΧΘΡΟΙ


Κυριότεροι εχθροί του είναι οι άνθρωποι. Ειδικότερα, πολλά δελφίνια σκοτώνονται από αλιευτικά με δίχτυα, ειδικά όσα χρησιμοποιούν αφρόδιχτα. Άλλα χρησιμοποιούνται για ψυχαγωγία σε πάρκα, σε τσίρκα και ενυδρεία, όπως επίσης και στις έρευνες πολλών ναυτικών ερευνητικών ινστιτούτων. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ιδρυθεί οργανώσεις για την προστασία των δελφινιών και έως ένα βαθμό έχουν τεθεί περιορισμοί στη χρήση αφρόδιχτων. Η μόλυνση των θαλασσών και των υδάτων, επίσης, έχει θέσει σε κίνδυνο πολλά είδη δελφινιών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Δελφίνι του ποταμού Γιανγκτσέ, που έχει κηρυχθεί ουσιατικά εξαφανισμένο από το 2006 (πιστεύεται ότι επιβιώνουν ένα ή δυο δελφίνια).
Άλλος σημαντικός εχθρός του δελφινιού είναι ο καρχαρίας. Το κρέας των δελφινιών τρώγεται, παρ’ όλο που κάτι τέτοιο γενικά δεν συνηθίζεται

                                       
                                                                        

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ




Η συνουσία στα δελφίνια γίνεται κοιλιά με κοιλιά και σε πολλά είδη γίνονται μεγάλα σε διάρκεια προκαταρκτικά παιχνίδια. Η περίοδος κύησης του θηλυκού ποικίλλει από είδος σε είδος, από 11-12 μήνες ως και γύρω στους 17 μήνες. Το θηλυκό γεννά ένα νεογνό με μήκος γύρω στα 60 εκατοστά. Το μικρό κολυμπά αμέσως, αλλά για δύο εβδομάδες ακολουθεί τη μητέρα του. Η ηλικία στην οποία φτάνουν σε σεξουαλική ωρίμανση επίσης διαφέρει ανάλογα με το είδος. Τα δελφίνια έχουν σεξουαλικές επαφές για λόγους εκτός της αναπαραγωγής, ενώ μερικές φορές εμπλέκονται σε πράξεις ομοφυλοφιλικής φύσεως. Πολλές φορές η σεξουαλική συμπεριφορά των αρσενικών δελφινιών προς τα θηλυκά αλλά και προς άλλα αρσενικά είναι βίαια Περιστασιακά, τα δελφίνια μπορεί να δείξουν σεξουαλική συμπεριφορά απέναντι σε άλλα ζώα, ακόμα και στον άνθρωπο.

                                                                                                                                

ΤΡΟΦΗ


Το δελφίνι τρέφεται με Κεφαλόποδα, μαλακόστρακα και επίσης μικρά ψάρια. Οι ψαράδες συνήθως το φοβούνται γιατί σχίζει τα δίχτυα τους, ωστόσο υπάρχουν αρχαίες μαρτυρίες για συνεργασία ανθρώπων και δελφινιών στο ψάρεμα, μεταξύ των άλλων από τον Πλίνιο τον πρεσβύτερο, ενώ μια τέτοια μορφή συνεργασίας διατηρείται ακόμα και σήμερα στην πόλη Λαγκούνα της Βραζιλίας. Εκεί, τα δελφίνια οδηγούν τα ψάρια στην ακτή όπου βρίσκονται οι ψαράδες και τους δίνουν σήμα όταν πρέπει να ρίξουν τα δίχτυα τους. Τα δελφίνια κατόπιν τρέφονται με τα ψάρια που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα δίχτυα.


                                                        



ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ


Υφομοταξία Οδοντοκήτη, δηλαδή κήτη με δόντια
Οικογένεια Δελφινίδες, δελφίνια των ωκεανών

Γένος Delphinus
Κοινό μακρύρρυγχο δελφίνι
Κοινό βραχύρρυγχο δελφίνι

Γένος Tursiops Ρινοδέλφινο
Ρινοδέλφινο της Ινδίας και του Ειρηνικού

 Γένος Lissodelphis

Γένος Sotalia

 Γένος Sousa
Υβοδέλφινο
Κινέζικο λευκό δελφίνι
Υβοδέλφινο του Ατλαντικού

 Γένος Stenella
Clymene Dolphin
Ζωνοδέλφινο

Γένος Steno
Στενόρυγχο δελφίνι

Γένος Cephalorynchus
Χιλιανό δελφίνι
Δελφίνι του Κόμμερσον
Δελφίνι του Χέβισαϊντ
Δελφίνι του Έκτορα

Γένος Grampus
Σταχτοδέλφινο

 Γένος Lagenodelphis
Δελφίνι του Φρέιζερ

 Γένος Lagenorhyncus
Λευκόπλευρο δελφίνι του Ατλαντικού Δελφίνι του Ειρηνικού με λευκές πλευρές
Δελφίνι του Πηλ
Λευκόρρυγχο δελφίνι

 Γένος Orcaella
Δελφίνι του Ιραουάντι

Γένος Peponocephala
Πεπονοκέφαλη φάλαινα

Γένος Orcinus
Όρκα,

Γένος Feresa
Πυγμαία όρκα

 Γένος Pseudorca
Ψευδόρκα

 Γένος Globicephala
Μαυροδέλφινο
Οικογένεια Πλατανιστοειδή δελφίνια των ποταμών

 Γένος Inia
Boto (Δελφίνι του Αμαζονίου)

 Γένος Lipotes
Δελφίνι του ποταμού Γιανγκτσέ (θεωρείται ότι έχει εκλείψει)

 Γένος Platanista
Δελφίνι του Γάγγη
Δελφίνι του ποταμού Ινδού

 Γένος Pontoporia
Δελφίνι του Λα Πλάτα

Έξι είδη από την οικογένεια Δελφινίδες αποκαλούνται κοινά «φάλαινες», ωστόσο αποτελούν δελφίνια με την αυστηρή έννοια του όρου.

ΓΕΝΙΚΑ

Το μέγεθος των ενηλίκων ποικίλλει από 1,2 μέτρα και 40 κιλά, όπως το δελφίνι του είδους Maui's Dolphin, μέχρι 9,5 μέτρα και 10 τόνους, όπως η όρκα. Απαντώνται σε όλες σχεδόν τις θάλασσες του κόσμου, καθώς και σε ορισμένα μεγάλα ποτάμια, όπως είναι ο Αμαζόνιος και ο ποταμός Γιανγκτσέ της Κίνας. Είναι ζώα σαρκοβόρα και τρέφονται κυρίως με ψάρια και καλαμάρια. Τη νύχτα τα θηλυκά κοιμούνται στην επιφάνεια του νερού, ενώ τα αρσενικά αναδύονται κάθε μισή ώρα για να αναπνεύσουν. Η οικογένεια Δελφινίδες είναι η μεγαλύτερη των Κητωδών και από εξελικτική άποψη σχετικά νέα. Τα δελφίνια εμφανίστηκαν πριν από περίπου δέκα εκατομμύρια χρόνια, κατά το Μειόκαινο. Τα δελφίνια θεωρούνται από τα πλέον ευφυή ζώα και έχουν καταστεί δημοφιλή στους ανθρώπους εδώ και πολλούς αιώνες για την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά τους και τη φιλική τους εμφάνιση

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το Κοινό Δελφίνι
Το επιστημονικό του όνομα είναι Delphinus delphis, το βάρος του είναι 75-110 κιλά και το μήκος του 1,5-2,0 μέτρα (μέγιστο 3,5μ.). Το σχήμα του χαρακτηρίζεται από το λεπτό του σώμα, το προτεταμένο και μυτερό ρύγχος του καθώς και από το ψηλό ραχιαίο πτερύγιο σε σχήμα μισοφέγγαρου στο μέσο του σώματος του. Το χρώμα της ράχης του ποικίλλει (μαύρο, σκούρο μπλε, γκρι), η κοιλιά του και τα πλευρά του είναι ασπροκίτρινα ενώ η ουρά του ανοιχτόχρωμη γκρίζα. Ζει σε όλες τις ελληνικές θάλασσες και γενικότερα "κατοικεί" σε νερά τουλάχιστον 180 m βάθους προτιμώντας θερμοκρασίες από 10°C μέχρι 28°C. Οι ήχοι που εκπέμπει έχουν μεγάλη εμβέλεια. Καταδύεται συνήθως για δέκα δευτερόλεπτα έως δύο λεπτά, μπορεί όμως να παραμείνει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι και οκτώ λεπτά. Ο μέσος όρος ζωής του φτάνει τα 20 - 40 χρόνια.
   

  Το Ρινοδέλφινο
Το επιστημονικό του όνομα είναι Tursiops truncatus, το βάρος του είναι 150-650 κιλά και το μήκος του 2-3 μέτρα (μέγιστο 3,5μ.). Το σχήμα του χαρακτηρίζεται εύρωστο σώμα, το κοίλο κεφάλι, το πλατύ μέτωπο, το κοντό ρύγχος, την κάτω σιαγόνα η οποία είναι λίγο μεγαλύτερη από την επάνω, τα μικρά θωρακικά πτερύγια καθώς και το προτεταμένο δρεπανοειδές ραχιαίο πτερύγιο . Το χρώμα της ράχης του είναι σκούρο γκρι, η κοιλιά του γκρι, άσπρη ή ροζ και τα πλευρά του είναι ομοιόμορφα γκρίζα. Κολυμπά γρήγορα και καταδύεται για τρία έως τέσσερα λεπτά. Συχνά, παίζει γύρω από τα σκάφη και είναι φιλικό προς τον άνθρωπο.

                                                     

                                                       
  Το Ζωνοδέλφινο
Το επιστημονικό του όνομα είναι Stenella coeruleoalba, το βάρος του είναι 90-150 κιλά και το μήκος του 1,5-2 μέτρα (μέγιστο 2,5μ.). Το σχήμα του χαρακτηρίζεται από το λεπτό του σώμα, το προτεταμένο και μυτερό ρύγχος του  το πλατύ μέτωπο, τα μικρά θωρακικά πτερύγια, καθώς και από το προτεταμένο ραχιαίο πτερύγιο με σκούρο χρώμα. Το χρώμα της ράχης του είναι σκούρα γκρι-μπλε, η κοιλιά του άσπρη ή ροζ και τα πλευρά του είναι γκρι-μπλε ανοικτό. Συχνά πηδά αρκετά ψηλά πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, καταδύεται για πέντε έως δέκα λεπτά ενώ κινείται σε κοπάδια 50 έως 100 ατόμων.
                                      


   Ο Γράμπος ή Σταχτοδέλφινο
Το επιστημονικό του όνομα είναι Grampus griseus, ο βάρος του είναι 350-500 κιλά κιλά και το μήκος του 2,5-3,5 μέτρα (μέγιστο 4μ.). Το σχήμα του χαρακτηρίζεται από το μεγάλο του σώμα, το ογκώδες, κοίλο και χωρίς ρύγχος κεφάλι του, τα μακριά και μυτερά στην άκρη θωρακικά πτερύγια καθώς και το μακρύ δρεπανοειδές ραχιαίο πτερύγιο  Το χρώμα της ράχης του είναι ανοικτό έως σκούρο γκρι, η κοιλιά του άσπρη  και τα πλευρά του γκρι. Καταδύεται συνήθως για ένα έως δύο λεπτά, αλλά μπορεί να παραμείνει κάτω από την επιφάνεια μέχρι και μισή ώρα

.